CANLAR KAVUŞTU...

Uzun bir süredir PKK’nın elinde rehin bulunan 8 vatandaşımız ailelerine kavuştu. Asker, polis ve kaymakam adayından oluşan bu kamu görevlilerinin teröre kurban gitmeden analarına, babalarına yâr ve yavrularına kavuşması herkesi sevindirdi.

İnsani ve vicdani bir duygu.

Geçtiğimiz haftaki yazımızda “gündem yoğunluğuna göre” 28 Şubat Post Modern Darbesini sadece askere ciro etmenin adaletin tecellisi için yeterli olmayacağını ve bu süreçte kişisel ya da kurumsal rol, yer ve avanta kapmış olanların da adalet terazinde tartılması lazım geldiğini yazdım. Bu manada 28 Şubat Post Modern Darbesini önümüzdeki yazılarımda analize devam edeceğimi belirmiştim.

Uzun yıllar sıcak gündemi takip etmiş bir haberci olarak geçen hafta ortasında 8 canın sağ salim kurtulmasını önemli bir gündem sayıyorum.

***

Uzun bir süredir PKK’nın elinde rehin olan kamu görevlisi vatandaşlarımızın “İmralı Süreci” kapsamında serbest bırakılması bu sürecin başarılı olması için atılan küçük bir adım.

İki noktadan meseleye olumlu bakmak lazım:

-Habur gösterisi, Oslo görüşmeleri ve İmralı tutanaklarının sızdırılmasından beklenen muhtemel provokasyonlara fırsat verilmemiştir.

-Uzun zamandır PKK’nın elinde rehin tutulan kamu görevlisi vatandaşlarımız, sağ-salim alınmıştır. Hiçbir Allahın kulu; “Devletin itibarı beş paralık olmuştur. Ölselerdi de böyle olmasaydı” diyemez. Ateş düştüğü yeri yakıyor çünkü. Kan akmadan netice alınmıştır. Canlar canlarına kavuşmuştur. Hayırlı bir neticedir.

Bu olayda olumsuz olarak bakılabilecek birkaç noktaya işaret etmek isterim:

-Teslim alma sırasında PKK militanlarıyla karşılıklı tutanak imzalanması milletimizin büyük bir çoğunluğunun yüreğini sızlatmıştır. Şehit ailelerinin yüreklerine taş bastıklarına inanıyorum.

Dün ben bu satırları yazarken Dışişleri Bakanı Diyarbakır’da yaptığı konuşmada “İnsan onurunu korumak lazım” diyordu. Kürt-Türk ayırmadan herkesin yani milletin onurunu korumak lazım.

Teslim sırasındaki fotoğrafa bakılırsa rehin olan Amasyalı uzman çavuşun, Tokat’ta 7 askerin şehit edilmesi emrini veren PKK militanına bakışında bu sızının izini görmek mümkün. Böyle bir tutanağa ve görüntüye ne gerek vardı. Habur’un farklı bir versiyonu oldu.

Tutanağın içeriği ne olursa olsun PKK ile protokol yapmak örgüte önemli bir PR ve motivasyon sağlamıştır. Bu rehineler pazarlıksız bile (Sayın Atalay pazarlık sonucu değil diyor) olsa serbest bırakılmaları İmralı sürecinin güven arttırıcı bir unsuru olabilir. Ancak bu meşru iki devlet arasındaki müzakerelerde sözü edilebilir. PKK bir terör örgütüdür. Onun muhatabı ancak siyasal uzantısı BDP olabilir.

Bu kavramların; farklı harita ve oluşumlar peşinde koşan Batılı odaklar tarafından sürecin ters gitmesi halinde önümüze konacağını asla unutmamalıyız.